Juan 11:1-45

 Ang Santos nga Ebanghelyo sumala ni San Juan 11:1-45 (Sun. Mar. 26, 2023)

May usa ka tawo nga nasakit. Ginganlan siyag Lazaro nga taga-Betania, ang lungsod sa iyang mga igsoon nga si Maria ug si Marta. ( Mao kini ang Maria nga mibubo ug pahumot sa tiil sa Ginoo ug gipahiran kini sa iyang buhok. Si Lazaro iyang igsoon.) Busa ang magsoon nga si Maria ug si Marta nagpadalag balita kang Jesus nga nasakit si Lazaro, ang suod Niyang higala. Sa pagkabalita ni Jesus niini, miingon Siya, “Dili siya mamatay niining sakita. Nahitabo kini aron kapasidunggan ang Dios ug pinaagi niini kapasidunggan usab ang Anak sa Dios.” Gimahal ni Jesus ang magsoon nga si Marta, Maria ug Lazaro. Sa pagkabalita Niya nga nasakit si Lazaro, nagpabilin usa Siyag duha pa ka adlaw niadtong dapita. Unya miingon Siya sa mga tinun-an, “Mamalik kita sa Judea.” Ang mga tinun-an mitubag, “Magtutudlo, dili pa dugay nga ang mga tawo nagtinguha pagbato Kanimo. Nganong mobalik Ka man didto ?”Si Jesus miingon, “May 12 ka takna ang usa ka adlaw, dili ba ? Busa ang tawo nga maglakaw sa adlawng dako dili madagma kay hayag man. Apan kon maglakaw siya sa gabii, madagma siya kay ngitngit man.” Gisulti kini ni Jesus ug midugang pa gayod Siya pag-ingon, “Ang atong higala nga si Lazaro natulog apan moadto Ako aron pagpukaw kaniya.” Ang mga tinun-an mitubag, “Kon natulog lamang siya, Ginoo, mamaayo siya.” Ang buot ipasabot ni Jesus mao nga si Lazaro namatay na apan abi nila ug si Jesus naghisgot ug natural lang nga pagkatulog. Busa gisultihan sila ni Jesus sa walay lipudlipod, “Patay na si Lazaro apan tungod kaninyo nalipay Ako nga wala Ako didto uban kaniya aron motuo kamo. Adtoon ta siya.” Si Tomas nga ginganlag “ang Kaluha” miingon sa iyang isigkatinun-an, “Manguyog kitang tanan sa Magtutudlo aron mohatag usab sa atong kinabuhi uban Kaniya.” Sa pag-abot ni Jesus, nasayran Niya nga si Lazaro upat na ka adlaw didto sa sulod sa lubnganan. Ang Betania mga tulo ka kilometro lamang gikan sa Jerusalem ug daghan ang mga Judio nga miduaw kang Marta ug kang Maria aron pagduyog sa ilang kaguol tungod sa kamatayon sa ilang igsoon. Sa pagkabalita ni Marta nga miabot si Jesus, migula siya aron sa pagsugat Kaniya apan si Maria nagpabilin sa balay. Si Marta miingon kang Jesus, “Kon dinhi Ka pa lamang, Ginoo, dili unta mamatay ang akong igsoon ! Hinuon, nasayod ako nga bisan karon mohatag ang Dios kanimo bisag unsay Imong pangayoon.” Si Jesus miingon kaniya, “Mabanhaw ang imong igsoon.” Siya mitubag, “Nahibalo ako nga mabanhaw siya sa kataposang adlaw.” Ug si Jesus miingon kaniya, “Ako mao ang Pagkabanhaw ug ang Kinabuhi. Ang nagtuo Kanako, bisan tuod mamatay, mabuhi. Ug ang tanan nga buhi ug nagtuo Kanako dili gayod mamatay. Mituo ka ba niini ?” Ug siya mitubag, “Oo, Ginoo, mituo ako nga Ikaw ang Mesiyas, ang Anak sa Dios nga gisaad nga moanhi sa kalibotan.” Human kini isulti ni Marta, mibalik siya ug gitawag sa tago ang iyang igsoon nga si Maria ug giingnan, “Ania ang Magtutudlo ug nangita Siya kanimo.” Sa pagkadungog ni Maria niini, mitindog dayon siya ug midali paggula aron pagtagbo kang Jesus. Si Jesus wala pa moabot sa lungsod niining higayona. Didto pa Siya sa dapit diin Siya tagboa ni Marta. Ang mga tawo nga didto sa balay uban kang Maria aron pagduyog sa iyang kaguol misunod kaniya sa pagkakita nila nga mitindog siya ug midali paggula. Abi nila ug moadto siya sa lubong aron paghilak didto. Miabot si Maria sa dapit diin didto si Jesus. Sa pagkakita niya kang Jesus, mihapa siya sa tiilan ni Jesus ug miingon, “Ginoo, kon dinhi Ka pa lamang, dili unta mamatay ang akong igsoon !” Sa pagkakita ni Jesus nga naghilak si Maria ingon man ang mga tawo nga mikuyog kaniya, natandog Siya pag-ayo ug nanghupaw Siya. “Hain mang lubnganan ninyo siya gibutang ?” nangutana Siya kanila. “Dali ngari ug tan-awa, Ginoo,” mitubag sila. Ug mihilak si Jesus. Tungod niini ang mga tawo miingon, “Tan-awa, pagkadako gayod sa Iyang paghigugma kang Lazaro !” Apan ang uban miingon, “Dili ba giayo man Niya ang buta ? Nganong wala man Siya makapugong sa kamatayon ni Lazaro ?” Natandog na usab ang pagbati ni Jesus ug miadto Siya sa lubnganan. Usa kini ka langub ug ang pultahan niini gialihag bato. “Kuhaa ninyo ang bato !” Misugo si Jesus. Si Marta, ang igsoon sa namatay, miingon, “Ginoo, baho na siya karon kay upat na man siya ka adlaw sulod sa lubnganan !” Si Jesus miingon kaniya, “Wala Ko ba ikaw sultihi nga kon motuo ka makita mo ang himaya sa Dios ?” Ug ilang gikuha ang bato. Unya mihangad si Jesus ug miingon, “Amahan, nagpasalamat Ako Kanimo nga namati Ka Kanako. Nasayod Ako nga kanunay Kang mamati Kanako. Apan nagsulti Ako niini tungod niining mga tawo nga ania dinhi, aron sila motuo nga Ikaw maoy nagpadala Kanako.” Ug human Niya isulti kini, misinggit Siya, “Lazaro, gula ngari !” Ug migula ang namatay nga binugkosan ug mga bendahi ang iyang mga kamot ug tiil ug ang iyang nawong pinutos ug panapton. “Badbari ninyo siya ug palakta,” giingnan sila ni Jesus. Daghan sa mga tawo nga miduaw kang Maria ug nakakita sa gibuhat ni Jesus ang mituo Kaniya. 

Pamalandong :

SA UNSA MAN NGA KAMATAYON KITA ANGAY PAGABANHAWON ? 

Adunay duha ka matang sa kamatayon : Ang una mao ang kamatayon sa lawas. Mao kini ang nahitabo kang Lazaro nga namatay apan gibanhaw ni Kristo. Kita karon naglaum nga sa pag-abut sa katapusang panahon, buhaton ni Kristo kanato ang iyang gibuhat kang Lazaro. Ug ang ikaduha mao ang kamatayon sa kasingkasing. Mao kini ang nahitabo sa katawhan sa Israel sa dihang sila nabilanggo sa Babilonia sa daghang katuigan. Nawad-an na sila og paglaum. Ang Dios nagpadala sa iyang Espiritu aron banhawon ang kasingkasing sa mga Israelita pinaagi sa paghatag kanilag paglaum. Si Norman Cousins nag-ingon, “Death is not the greatest loss. The greatest loss is what dies inside us while we live.” Mag-ampo kita nga banhawon sa Dios karon ang atong mga kasingkasing.

pohsiBtebAyU