Lukas 15:1-32

 Ang Santos nga Ebanghelyo sumala ni San Lukas 15:1-32 (Sun. Sept. 11, 2022)

Usa niana ka higayon may daghang mga kobrador sa buhis ug mga makasasala nga miadto kang Jesus aron pagpamati Kaniya. Unya ang mga Pariseo ug ang mga magtutudlo sa Balaod nagbagulbol nga nag-ingon, “Kining tawhana nag-abiabi sa mga makasasala ug nakigsalo pa gani kanila sa pagpangaon !” Tungod niini misugilon kanila si Jesus ug usa ka sambingay :  “Pananglit usa kaninyo may 100 ka karnero ug nawala ang usa niini, unsa may iyang buhaton ? Iyang biyaan ang 99 didto sa sibsibanan ug pangitaon niya ang nawala nga karnero hangtod nga kini iyang makit-an. Sa makit-an na niya kini, malipay siya pag-ayo ug iya kining pas-anon ug dad-on pagbalik ngadto sa ila. Unya iyang dapiton ang iyang mga higala ug mga silingan, ‘Maglipay kita kay akong nakaplagan ang nawala kong karnero !’ Sultihan ko kamo nga ingon usab niini ang mahitabo: mas dako ang kalipay didto sa langit tungod sa usa ka makasasala nga naghinulsol kay sa 99 ka tawo nga matarong nga wala magkinahanglan sa paghinulsol.

“Sa laing bahin, pananglit ang usa ka babaye nga may napulo ka tagsa ka salapi, unya kawad-an ug usa, unsa may iyang buhaton ? Magdagkot siya ug suga ug manilhig sa iyang balay ug iya gayod kining pangitaon hangtod nga makit-an. Ug sa makit-an na niya kini, tawgon niya ang iyang mga higala ug mga silingan. Moingon siya kanila, ‘Maglipay kita kay akong nakaplagan ang nawala kong usa ka salapi !’ Sultihan Ko kamo nga ingon usab niini ang mahitabo, mangalipay ang mga anghel sa Dios tungod sa usa ka makasasala nga naghinulsol." Ug mipadayon si Jesus sa pag-ingon, “Dihay usa ka tawo nga may duha ka anak nga lalaki. Usa ka adlaw niana, ang manghod miingon sa iyang amahan, ‘Tay, hatagi na ako sa akong bahin sa katigayonan.’ Busa gibahin sa amahan ang iyang katigayonan tali sa duha niya ka anak. Tapos sa pipila ka adlaw, gibaligya sa manghod ang iyang bahin ug milangyaw siya sa layong dapit diin giusik-usikan niya ang iyang salapi sa mga kahilayan, hangtod nga nahurot ang tanan. Unya miabot ang usa ka dakong gutom niadtong dapita ug nahimo siyang walay nahot. Busa mialagad na lang siya sa usa sa mga lumolupyo niadtong dapita ug gipadala siya ngadto sa uma aron pag-atiman sa mga baboy. Tungod sa kagutom, buot na lang unta siyang mokaon sa bunga sa kahoy nga gilawog ngadto sa mga baboy tungod kay walay mihatag kaniya. Sa kataposan, nakaamgo siya sa dako niyang sayop ug miingon siya, ‘Nagsobra ang pagkaon sa mga sinuholan sa akong amahan, samtang ako ania hapit na mamatay sa kagutom ! Busa mopauli ako ngadto sa akong amahan ug sultihan ko siya, “Tay, nakasala ako sa Dios ug kanimo. Dili na ako angayng ilhon nga imong anak. Isipa na lang ako nga usa sa imong mga sinuholan.”’ Busa milakaw siya ug mipauli ngadto sa iyang amahan. “Apan layo pa gani kaayo siya sa ilang balay, nakakita na ang iyang amahan kaniya. Naluoy siya sa iyang anak ug midagan aron pagtagbo kaniya ug unya migakos ug mihalok kaniya. Unya miingon ang anak ngadto sa amahan, ‘Tay, nakasala ako sa Dios ug kanimo. Dili na ako angayng ilhon nga imong anak.’ Apan ang amahan mitawag sa iyang mga sulugoon. ‘Dali !’ miingon siya, ‘Dad-a ngari ang labing maanindot nga bisti ug isul-ob kaniya. Sul-obi usab ug singsing ang iyang tudlo ug sapatosi siya ! Ug kuhaa ang pinatambok nga nating baka ug ihawa kay magkombira kita ! Kay kining akong anak namatay na apan karon nabuhi. Nawala siya apan karon nakit-an na.’ Busa gisugdan nila ang kombira. “Niining higayona, didto sa uma ang anak nga magulang. Sa iya nang pagpauli ug sa diha nga duol na siya sa balay, nabati niya ang honi ug ang panagsayaw. Busa iyang gitawag ang usa sa mga sulugoon ug iyang gipangutana, ‘Nag-unsa man kamo diha ?’ Mitubag ang sulugoon, ‘Ang imong manghod mipauli na ug gipaihaw sa imong amahan ang pinatambok nga nating baka tungod kay nahiuli man nga maayog lawas ang imong igsoon.’ Nasuko ang magulang ug wala mosulod sa balay. Busa migula ang iyang amahan ug gialam-alaman siya aron mosulod. Apan mitubag siya, ‘Tay, hunahunaa ra gud. Sulod sa daghang mga tuig nag-alagad ako kanimo ingon sa usa ka ulipon ug wala gayod ako makasupak sa imong mga sugo. Apan unsa may imong gihatag kanako ? Wala gayod ! Bisag nati nga kanding na lang unta aron maglipay ako uban sa akong mga higala ! Apan kanang imong anak nag-usik-usik sa tanan mong katigayonan uban sa mga daotang babaye ug sa iyang paghiuli imo hinuong giihawan sa pinatambok nga nating baka !’ Ang amahan mitubag, ‘Anak, ikaw kanunay nga uban kanako ug imo ang tanan kong katigayonan. Apan kinahanglan gayod nga magkombira ug maglipay kita kay ang imong igsoon namatay ug karon nabuhi. Nawala siya ug karon nakaplagan na.’”

Pamalandong :

Kinsa man ang Dios nga atong giila? Unsa may hulagway ning Ginoo nga atong gisimba?

Si Jesus. Siya ang hulagway sa Dios nga atong gisimba, gisunod ug gihigugma. Sa wala pa si Jesus moanhi sa kalibotan, ang tawo wala pa kaayo makaila sa Dios ug wala pa kaayo makatugkad sa kadako sa Iyang gugma. Sa pag-abot sa saktong panahon, sa dihang ang Dios nagpakatawo ug nagpuyo uban kanato, hinayhinay nasabtan sa tawo ang pagbati ug mga pamaagi sa Dios.

Si Jesus mao ang kinatibuk-an sa Dios, Siya ang kumpleto nga hulagway sa Ginoo. Kon gusto kita nga makaila sa Dios ug makasabot sa Iyang mensahe, atong tan-awon si Jesus ug sabton ang Iyang gibuhat ug gitudlo. Si Jesus lahi og hulagway sa Dios nga nailhan sa mga Hudiyo. Ang Dios para sa mga Hudiyo, layo ug lisod nga duolon. Walay tawo nga motan-aw Kaniya nga dili mamatay. Dili nimo Siya puwede nga sangpiton sa Iyang ngalan. Samtang ang Dios nga atong naila kang Kristo usa ka Dios nga makig-uban, maduol ug masangpit ang ngalan, dugay nga masuko ug dili mahukmanon. Kon ang atong nailhan nga Dios sukwahi og hulagway, pamaagi, ug kabubut-on ni Jesus, nan lain nga Dios ang atong gisimba.

Sa Ebanghelyo ning Domingoha, si Jesus naghatag og tulo ka sambingay nga mohulagway sa iyang pagbati ug panghunahuna alang sa tawong makasasala – ang Sambingay sa Nawalang Karnero, ang Sambingay sa Nawalang Salapi, ug ang Sambingay sa Nawalang Anak. Adunay pipila ka mahinungdanong pagtulon-an kining mga sambingay.

Una, sa atong pagpakasala, kita nahimulag sa kiliran sa Dios. Dili ang Dios maoy mipalayo kanato, kondili kita ang mipili sa pagpahilayo sa Dios. Gipalabi nato ang laing relasyon, o kaha mga butang nga kalibotanon. Aduna kitay laing gipaka-dios, nga atong gitoohan nga maghatag kanatog kalipay. Sa atong pagpakasala, sa atong pagkahimulag, ang Dios maoy unang nasakitan.

Ang atong pagpakasala, ang atong pagbiya sa Dios, usa ka gawasnon nga paghukom. Mahimo sa amahan ang pagdumili sa gipangayo sa mausikong anak, apan gihatagan niya kini og kagawasan. Wala niya ipamugos ang iyang gugma. Ingon usab niini ang Dios nga gipaila ni Jesus kanato. Masakitan Siya sa atong pagpakasala, apan gihatagan Niya kita og kagawasan sa pagpabilin o sa pagpalayo Kaniya.

Ikaduha, ang matag tawo bililhon kaayo sa Dios. Dili Siya buot nga adunay usa nga mawala; gusto Niya nga maluwas ang tanan. Biyaan niya ang 99 ka buok aron lamang sa pagpangita sa usa nga nahisalaag. Andam siya nga magtukaw, magsakripisyo sa pagpangita sa usa nga nawala. Ug sama sa buotan nga Amahan, ang Dios kada adlaw magpaabot sa pagbalik sa Iyang nawalang anak.

Ang Dios maoy molihok alang sa atong kaluwasan. Kini ang gipadayag sa ebanghelyo ni San Juan: “Kay wala ipadala sa Dios ang Iyang anak nganhi sa kalibotan aron pagsilot kondili aron pagluwas niini.” Ang pagluwas maoy gitinguha sa Dios, dili ang pagsilot. Ang paghatag og kinabuhi, dili ang pagpatay. Ang mga sambingay wala magtudlo nga ang Dios naghimaraot sa tawo nga nakasala ug naninguha sa pagpatay ug paglaglag niini sa dayon.

Ug ikatulo, ang Dios malipay pag-ayo kon makaplagan kita Niya ug madala pagbalik sa Iyang kiliran. Magpiyesta ang langit. Dapiton sa Dios ang Iyang mga higala ug magkombira Siya tungod kay ang Iyang anak namatay ug karon nabuhi, nawala ug karon nakaplagan.  

Kining mga pagtulon-an nga atong nakuha gikan sa mga sambingay ni Kristo unta maghatag og giya kanato ning panahona, ilabina sa atong pagpangitag kasulbaran ning dakong problema sa atong katilingban.

pohsiBtebAyU


Mga Komento

Mga sikat na post sa blog na ito

Marcos 14:1-15:47

Marcos 6:30-34

Marcos 4:35-41